STATUT PRZEDSZKOLA NR 212 .pdf 

 

           Trochę historii...

 

Z dala od ulicznego zgiełku, wśród zieleni stoi niewysoki budynek. Plac zabaw, wysokie cieniste drzewa, a tuż przy wejściu do budynku jeszcze więcej zieleni. Przedszkole jest publiczną placówką oświatową, prowadzoną przez Miasto St. Warszawa, merytorycznie podlegającą Mazowieckiemu Kuratorowi Oświaty. Placówka realizuje cele i zadania określone w Ustawie o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95 z 1991 r. z późniejszymi zmianami) oraz przepisach wydanych na jej podstawie. Celem przedszkola jest wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno – kulturowym. Powierzchnia całej działki wynosi 2.000 m². W budynku mieści się sala rekreacyjna o powierzchni 60 m² oraz siedem sal dla grup. Pomieszczenia kuchenne (kuchnia, zmywalnia, magazyny), szatnia, sanitariaty, korytarze oraz gabinety: dyrektora i kierownika administracyjnego. Przed II wojną światową teren ten należał prawdopodobnie do majora Wojska Polskiego Juliana Skokowskiego (ur. w 1885r.). Starsi mieszkańcy pobliskich domów opowiadają, że był to człowiek samotny, bardzo lubiący dzieci. Często przychodziły do niego dwie córki mieszkającego w pobliżu (przy ul. Dziennikarskiej 3) Melchiora Wańkowicza – Marta i Krystyna (zginęła w Powstaniu Warszawskim). Widywano ich razem na przejażdżkach konnych. W czasie okupacji, po zakończeniu działań wojennych, major nie wrócił do swojego domu, który został doszczętnie zniszczony w czasie Powstania Warszawskiego.  

Decyzją Wydziału Inspekcji Budowlanej Dzielnicy Żoliborz z 20 czerwca 1952r. (stwierdzono iż w ulicy Rybińskiego po stronie parzystej stoi jeden budynek częściowo zburzony, częściowo stoją fragmenty murów piecowych bez dachu, stropów, przez nikogo nie zamieszkały – informacja ze sprawozdania) nie został przewidziany do odbudowy. Pod koniec 1952r. teren został uprzątnięty z gruzów i powstał tam jednopiętrowy budynek, w którym obecnie znajduje się przedszkole. Nie zachowały się dokumenty mówiące o dacie rozpoczęcia budowy, domniemany rok to 1954, bowiem od 01 września 1955r. do przedszkola zaczęły uczęszczać dzieci. Pierwszą dyrektorką placówki została Teresa Siwicka. Był to czas pracy prawdziwie twórczej – wspominała ówczesna kierowniczka. Przy znikomych środkach materialnych należało wyposażyć placówkę w sprzęt i środki dydaktyczne. W latach 60-tych przedszkole bardzo dobrze pełniło swoje obowiązki opiekuńczo-wychowawcze, w kronice z tamtych lat można znaleźć opis uroczystości z okazji zakończenia roku z udziałem wizytatora z Kuratorium Oświaty i Wychowania. Ówczesna pani dyrektor została odznaczona Listem Pochwalnym.

W 1975 r. dyrektorem przedszkola została Zofia Mioduszewska, która pełniła tę funkcję do końca stycznia 1991r. W roku szkolnym 1975/76 placówka przyjęła dodatkową grupę dzieci z przedszkola na ul. Śmiałej, które było w fazie generalnego remontu. W latach 80-tych odnowiono wszystkie sale i zmieniono ogrzewanie z węglowego na olejowe, dach pokryto nową dachówką. Od 1991 do 2007r. dyrektorem placówki była Katarzyna Królczak, która dołożyła starań, aby wyremontować pion kuchenny oraz łazienki i szatnię. Obecnie (od 01 września 2008r.) dyrektorem jest Katarzyna Pernach-Brzostek. W roku szkolnym 2016/17 przedszkole przeszło gruntowny remont, dzięki temu obecnie przedszkole mieści 7 grup.

Mówiąc o historii P.212 nie sposób nie wspomnieć o Marii Wieman (1911-1993), o której opowiadają pracownicy o długim stażu, a która przez wiele lat prowadziła z dziećmi zajęcia umuzykalniające. To dzięki niej w przedszkolach pojawiła się rytmika, ona zainicjowała audycję muzyczną dla przedszkolaków w Polskim Radiu. Z jej głosem i nazwiskiem kojarzył się przez kilkadziesiąt lat znany sygnał zegara z kukułką rozpoczynający program dla przedszkoli. Pani Maria kształciła młode rytmiczki, zwane później Wiemankami. Jedną z uczennic była pani Ewa Mastalerska – długoletni pracownik naszej placówki – nauczyciel rytmiki.

W ciągu ponad 60 lat Przedszkole ukończyło niemal 2000 absolwentów. Losy ich potoczyły się różnie. Byli wychowankowie to przedstawiciele różnych zawodów, zajmują różne stanowiska i pełnią niejednokrotnie odpowiedzialne funkcje. Są to również rodzice aktualnych przedszkolaków. Warto nadmienić, że absolwentami P.212 są m.in.: Anna Maria Jopek – piosenkarka, Agata Passent (córka Agnieszki Osieckiej) – dziennikarka, Piotr Kawalerowicz – inżynier, dzieci Andrzeja Pągowskiego (artysty plastyka), Jarosława Kukulskiego (kompozytora), Natalii Jaroszewskiej (projektantki mody), Grzegorza Damięckiego (aktora teatralnego i filmowego) i wielu innych.

Obecnie przedszkole zatrudnia 16 nauczycieli wychowania przedszkolnego, 2 logopedów, nauczyciela j. angielskiego oraz nauczyciela gimnastyki. Kadra posiada pełne kwalifikacje pedagogiczne, które systematycznie są podnoszone. Nauczycielki stosują nowatorskie rozwiązania metodyczne i pedagogiczne, wciąż poszukują nowych, ciekawych metod pracy rozwijających twórczą aktywność dzieci. W swojej pracy preferują indywidualność, swobodę, spontaniczność, niekonwencjonalne sposoby rozwiązywania zadań. Poza tym  placówka współpracuje z OPP, które oddelegowuje nauczyciela  zajęć umuzykalniających oraz z PPP nr 3, która oddelegowuje do przedszkola, w ramach współpracy i pomocy rodzinie, psychologa i logopedę. Nauczycielki realizują treści kształcenia zawarte w programie Zbieram, poszukuję badam -  Doroty Dziamskiej i Marzeny Buchnat, program matematyki wg prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej, ćwiczenia z zakresu kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona, ruch rozwijający Veroniki Sherbone.

Oprócz kadry pedagogicznej placówka zatrudnia kadrę administracyjno – techniczną, tj. kierownika administracyjno-gospodarczego, sekretarkę, panie woźne, pomoc nauczycielki, pracujące w oddziałach najmłodszych dzieci, kucharki, dozorców i szatniarkę.

Do obowiązków personelu pomocniczego należy przede wszystkim dbanie o porządek w pomieszczeniach i w ogrodzie, przygotowywanie posiłków, rozkładanie ich dzieciom, sprzątanie, a także pomoc przy ubieraniu i rozbieraniu dzieci. Do obowiązków dozorców, obok pilnowania obiektu, należą również zakupy i drobne naprawy sprzętu.